5 października o godz. 16:00 zapraszamy na spotkanie autorskie z Anną Frajlich i Sławomirem Jackiem Żurkiem poświęcone książce "Szklany sufit języka". 📚 Prowadzenie: Beata Dorosz Wstęp wolny! --------------------------- "Szklany sufit języka" to trzynaście pogłębionych rozmów będących kroniką życia i twórczości poetki Anny Frajlich, dosłownie od jej narodzin, aż do dnia dzisiejszego. Wszystko w nich jest szczegółowo przedstawione i precyzyjnie udokumentowane. To także fascynujące kompendium wiedzy literaturoznawczej, bogato ilustrowane fotografiami, z których wiele publikowanych jest po raz pierwszy. (prof. Ronald Meyer, Columbia University) „Szklany sufit języka” to trzynaście pogłębionych rozmów; to „podzielony na dialogi przewodnik po twórczości oraz biografii Anny Frajlich – mieszkającej w Nowym Jorku znakomitej poetki. Najpełniejszy jak dotąd, wiarygodny, obfity faktograficznie, oparty na źródłach, zaopatrzony w kompetentne komentarze. W serii rozmów przeprowadzonych przez Sławomira Jacka Żurka, literaturoznawcę, wybitnego specjalistę od kwestii żydowskich w polskiej literaturze, do kluczowych tematów należą potrójna tożsamość polsko-żydowsko-amerykańska, niedogodności i szanse wygnania, zderzenie nabytych w Polsce wyobrażeń – z kulturą amerykańską, oswajanie emigracyjnej obcości, trudne reguły samorealizacji w świecie, w którym zwyciężają najlepsi, wreszcie – znaczenia miast i miejsc zapisanych w biografii poetki” (prof. Wojciech Ligęza, Uniwersytet Jagielloński) Anna Frajlich– poetka emigracyjna, slawistka. Urodziła się w 1942 r. w osadzie Katta Tałdyk koło Osz w Kirgistanie (wówczas ZSRR) jako dziecko pary Żydów lwowskich, którzy wyjechali w głąb Związku Radzieckiego (wrócili do Polski w roku 1946). Młodość spędziła w Szczecinie, tam też zdała maturę (1960). W latach 1960-65 studiowała polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Po studiach była sekretarką niewidomego pisarza Jacka Szczygła, a następnie, do roku 1969, pracowała pod jego kierunkiem w redakcji pisma „Niewidomy Spółdzielca”. Przełomowym czasem w jej biografii, podobnie jak w życiu sporego odłamu polskiej inteligencji, była narastająca od wojny izraelsko-arabskiej w roku 1967 fala odgórnie inspirowanego i sterowanego antysemityzmu, określana potocznie mianem „Marzec 1968”. W wyniku tej antysemickiej kampanii pod koniec roku 1969 Frajlich wyemigrowała z mężem, i malutkim synem najpierw przez Wiedeń do Rzymu, a następnie do Nowego Jorku. Pracowała jako lektorka języka polskiego na uniwersytecie stanowym Stony Brook, a także w laboratorium epidemiologicznym nowojorskiego Centrum. Od roku 1972 publikowała wiersze w londyńskich „Wiadomościach”. W latach 1977–1981 współpracowała z rozgłośnią polską Radia Wolna Europa. Od roku 1982 wykłada literaturę polską na Uniwersytecie Columbia w Nowym Jorku. W roku 1991 obroniła pracę doktorską na slawistyce New York University. Wydała 9 tomów poezji. Są w nich wiersze liryczne, często erotyczne, ponadto utwory podejmujące w różnych aspektach temat emigracji, traumatyczne poczucie odrzucenia, przezwyciężane dzięki kontaktowi z językiem ojczystym, który jest tworzywem tej poezji i przywraca poczucie więzi z utraconą ojczyzną. Wiele wierszy Frajlich w ciekawy, krytyczny sposób porusza aktualne problemy krajowe, widziane z perspektywy emigracyjnej. Dużą rolę odgrywają w tej poezji obrazy i inne dzieła sztuki, będące dla autorki źródłem inspiracji i pretekstem do formułowania pytań filozoficznych. Laureatka nagrody Fundacji Kościelskich (1981), nagrody Fundacji Władysława i Nelly Turzańskich (2003) oraz Nagrody Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie (2015). „Jej literackie korzenie tkwią głęboko w kulturze polskiej, żydowskiej i amerykańskiej, ale to w języku polskim odnajduje przystań i przynależność” – napisano w komunikacie jury ostatniej z wymienionych nagród. Odznaczona krzyżem kawalerskim Orderu Zasługi RP (2002). Honorowy ambasador Szczecina (2007). Sławomir Jacek Żurek – filolog i historyk literatury, profesor nauk humanistycznych, profesor zwyczajny na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II. Ukończył polonistykę na KUL-u w 1991 roku. Następnie uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1997 roku. Habilitację zdobył w 2006 roku, a tytuł profesora nauk humanistycznych w 2010 roku. Obecnie pełni funkcję kierownika Katedry Dydaktyki Literatury i Języka Polskiego oraz Pracowni Literatury Polsko-Żydowskiej na KUL. Jest również dyrektorem Międzynarodowego Ośrodka Badań nad Historią i Dziedzictwem Kulturowym Żydów Europy Środkowej i Wschodniej.
