Sala Widowiskowa MIK ✨ 16 i 17 stycznia, godz. 19:00 ⏰ czas trwania: 80 minut 💸 bilety: 75 zł, dostępne w kasie MIK-u i na stronie: https://www.mik.waw.pl/repertuar/ ♿ dostępność: pętla indukcyjna _____ Gdyby szukać jednego słowa, który można spróbować opisać życie Jadwigi Stańczakowej, byłoby to słowo: cień. Utrata wzroku, wejście w cień. Cień ojca. Cień żydowskiego pochodzenia. Cień getta. Cień utraconego brata i przyjaciół. Cień Mirona Białoszewskiego. Cień depresji. Tym jednym słowem nie da się jednak opisać całego życia. Bo droga ociemniałej Jadwigi Stańczakowej to też niewyobrażalna, mozolna i często beznadziejna walka o wyjście z cienia. Z każdego cienia. Do jasności. Do własnej twórczości, do własnego ja, do samostanowienia, samoakceptacji i decydowania o swoim losie. O losie kobiety, matki, babki, dziennikarki i poetki. Sama o sobie mówiła: „ja ślepak”. I jako jedna z pierwszych odważyła się pisać o utracie wzroku i depresji, tak jak jeszcze nikt wtedy nie pisał. Monodram w wykonaniu Agnieszki Przepiórskiej, nie będzie opowieścią o życiu zapomnianej, chorej poetki, którą literaturoznawcy zaszufladkowali jaką, „tę od Mirona”. To będzie poetycka podróż o kobiecie odważnej, dzielnej, twardej i wrażliwej jednocześnie, o szerokich horyzontach i zainteresowaniach, widzącej dużo więcej i dalej, niż większość, którym wydawało się, że z ich wzrokiem wszystko w porządku. To jazda bez trzymanki, na latającym dywanie, do gwiazd, do barw, do zieleni. „To nie jest rola w klasycznym sensie, nie tylko próbuję grać Jadwigę, próbuję zbliżyć się do jej wewnętrznego świata, do sposobu w jaki doświadczała rzeczywistości: ludzi, poezji, ciszy. Staram się przybliżyć do jej zmysłu widzenia poprzez słowa, dźwięki, obecność. Dla mnie Jadwiga była poetką, która słyszała świat tak głęboko i w takich tonacjach, że sama próba zbliżenia się do tego odczucia mnie porusza. Nie chcę jej „odgrywać”. Nie chcę tworzyć postaci. Szukam doświadczenia – prawdziwego, czułego spotkania z tym, co mogło być w niej. Z tą ciszą, którą w sobie niosła. Z tą odwagą bycia sobą. To ogromne wyzwanie, ale jeszcze większy zaszczyt, że mogę nieść tę historię. Historię niezwykłej kobiety” – Agnieszka Przepiórska monodram Agnieszki Przepiórskiej - tekst: Piotr Rowicki - reżyseria: Anna Gryszkówna - muzyka: Piotr Skotnicki - scenografia i kostiumy: Matylda Kotlińska - choreografia: Karolina Kraczkowska - światło: Michał Głaszczka Współproducenci spektaklu: - Act&Flow Agnieszka Przepiórska - Muzeum Jana Kochanowskiego w Czarnolesie _____ Agnieszka Przepiórska ‒ aktorka teatralna związana z Teatrem im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, filmowa i serialowa, pedagożka, producentka, kuratorka festiwalu Carpe Diem. Od 10 lat tworzy teatr biograficzny, który sama artystka określa mianem „bioteatru”, gdyż spektakle z tego cyklu są czymś w rodzaju artystycznie i teatralnie przetworzonych biografii kobiet – scenariusze powstały w oparciu o uznane publikacje książkowe. Aktorka jak dotąd konfrontowała się na scenie między innymi z Zuzanną Ginczanką („Ginczanka. Przepis na prostotę życia”) i Simoną Kossak („Simona K. Wołająca na puszczy”). Jej rola Barbary Sadowskiej w spektaklu „W maju się nie umiera” została uhonorowana przez miesięcznik „Teatr” Nagrodą im. Aleksandra Zelwerowicza za najlepszą kobiecą kreację aktorską w sezonie 2022/23. Ostatnie miesiące przyniosły jej także znakomite role Wisławy Szymborskiej w spektaklu „Szymborska. Kropki, przecinki, papierosy” i Anny Walentynowicz w przedstawieniu „Nazywam się Anna Walentynowicz”. Za kreację Irenki K. w monodramie „Ocalone” w reżyserii Mai Kleczewskiej z 2024 roku została nominowana w plebiscycie O!Lśnienia Onetu i Miasta Stołecznego Warszawy oraz otrzymała Tytuł Najlepszej Aktorki na 31. Międzynarodowym Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych. Piotr Rowicki ‒ dramatopisarz. Ukończył historię na Uniwersytecie w Białymstoku. W 2008 debiutował sztuką „Przylgnięcie” w Laboratorium Dramatu w Warszawie. Laureat wielu nagród i wyróżnień, w tym m.in. dwukrotny zwycięzca konkursu na polską sztukę współczesną „Metafory Rzeczywistości” organizowanego przez Teatr Polski w Poznaniu. Autor kilkudziesięciu sztuk teatralnych, między innymi: - „Chłopiec Malowany” - „Matki” - „I będą Święta” - „Niewierni” - „Piszczyk” - „Tato nie wraca” - „Biała siła, czarna pamięć” - „Ćesky Diplom” - „Żeby nie było śladów” - „Królowie strzelców” - „Niepodlegli” - „Zabić prezydenta” - „Ginczanka. Przepis na prostotę życia” - „Simona K. Wołająca na puszczy” - „Listen to Your Heart” - „Freak” - „W maju się nie umiera” - „Szymborska. Kropki, przecinki, papierosy” - „Ocalone” Anna Gryszkówna ‒ aktorka, reżyserka. Od 2004 roku w zespole Teatru Narodowego. Współpracowała ze scenami warszawskimi: Teatrem Nowym Praga, Teatrem Studio Buffo, Teatrem Stara ProchOFFnia. W Teatrze na Woli im. Łomnickiego pracowała z Ondrejem Spišákiem – wcieliła się w postać Rachelki w „Naszej klasie” Tadeusza Słobodzianka (2010; wersja telewizyjna: 2014) oraz z Jakubem Kroftą – grała w „Madame” Antoniego Libery (2012). Od lat współpracuje z Agnieszką Przepiórską, reżyserując jej monodramy, których autorem tekstów jest Piotr Rowicki: - „Ginczanka. Sposób na prostotę życia” (Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie, 2020) - „Simona K. Wołająca na puszczy” (Big Book Café Festival w Warszawie, 2020) - „Nazywam się Anna Walentynowicz” (Stocznia Gdańska 2022) - „W maju się nie umiera. Historia Barbary Sadowskiej” (Dom Spotkań z Historią Warszawa, 2023) Ponadto zrealizowała m.in. przedstawienie „Idę” na podstawie powieści „Dom dzienny, dom nocny” Olgi Tokarczuk, „Wspólny pokój” Virginii Woolf oraz wierszy Anny Świrszczyńskiej (reżyseria i opracowanie tekstu; realizacja w ramach cyklu „I co teraz?” podczas 25. Konfrontacji Teatralnych w Lublinie, 2020). Spektakl powstał specjalnie na 5. edycję Festwialu Sztuki Kobiet PERSONA.
Zakup biletu reklamowego odbywa się na stronie oficjalnego dystrybutora biletów. Pamiętaj, że jeśli miejsca są numerowane, a bilety są oferowane przez kilka firm, każda z nich udostępnia inny pulę miejsc do wyboru.
