Jaki Muranów? Debaty: 🔸 5.11 godz. 18:00 – Zagłębimy się w historię Muranowa poczynając od czasów przedwojennych, wojennych, oraz kolejnych etapów budowy osiedla Muranów. Poznamy priorytety ówczesnych architektów. 🔸 3.12 godz. 18:00 - Wyzwania przyszłości. Porozmawiamy o potrzebach mieszkańców, perspektywach i pomysłach zaspakajających dalszy rozwój Muranowa. 🔸 8.12 godz. 18:00 - Czy Muranów potrzebuje rozwoju kultury i sztuki jej dostępności? Jakie są oczekiwania mieszkańców? Historia Muranowa: Pierwszy z cyklu trzech wykładów pozwoli nam się zagłębić w jego burzliwą historię. Spojrzymy na jego rozwój. Od XIX wieku gdzie tereny współczesnego Muranowa były zasiedlane przez ludność żydowską. Na początku XX była to część miasta z gęstą zabudową kamienic, ciemnymi i wilgotnymi podwórzami, często wąskimi ulicami. Tamten Muranów nie był jednorodny. Jak wspomina Józef Hen (mieszkający w kamienicy przy ul. Nowolipie) odwiedził swojego nauczyciela mieszkającego na rogu ulicy Stawki i Smoczej. Nie myślał, że można mieszkać w tak złych warunkach. „Muranów, położony w granicach dwóch dzielnic: Śródmieścia i Woli, to dziś jedyny w swoim rodzaju rejon Warszawy. Nawet na tle powojennych zniszczeń całego miasta jest przypadkiem szczególnym. Przez teren, który hitlerowcy zamienili w getto, przetoczyły się dwa krwawe powstania – w efekcie do 1945 roku niemal cała wcześniejsza zabudowa Dzielnicy Północnej, jak nazywano interesujący nas obszar między ul. Okopową a dzisiejszą aleją gen. Andersa i ograniczony od południa dzisiejszą al. Solidarności, od północy ul. Słomińskiego, zniknęła z powierzchni ziemi. Ale nie zawsze tak było. Długo wolny od typowo miejskiej zabudowy, przez wiele wieków Muranów mógł kojarzyć się z idyllą zielonej dzielnicy, gdzie wśród wielu stawów i ogrodów powstawały pojedyncze wille i pałace. Jednemu z nich, nazwanemu Murano przez właściciela - architekta Józefa Belottiego, który pochodził z tej podweneckiej wyspy, zawdzięcza nazwę. Gwałtowny rozwój Muranowa przypadł na przełom XIX i XX wieku. Kręgosłup dzielnicy – ulicę Nalewki oraz przylegające do niej ulice zabudowano wówczas gęsto kamienicami-studniami o wewnętrznych podwórzach. Ówczesny Muranów uosabiał koszmar architekta--modernisty: gęsto, duszno, ciemno i mało zieleni; dobrze, że ten urbanistyczny twór posiadał chociaż pokaźne płuca w postaci Ogrodu Krasińskich. Już w Drugiej Rzeczpospolitej twórcom koncepcji żoliborskich osiedli społecznych marzyło się rozluźnienie zabudowy i upodobnienie Muranowa do jego północnego sąsiedztwa, jednak zmiany w stylu przebudowy Paryża wg. reformy Hausmanna uniemożliwiły względy własnościowe. Kolejny etap historii Muranowa przypadł na czasy powojenne. Wówczas już był idealną „białą kartą” dla urbanistów z kręgu awangardy, przestrzenią niemal całkowicie wolną od wcześniejszej zabudowy, zmienionej w gruzowisko o łącznej objętości 3 milionów metrów sześciennych. Jego najwcześniejszy fragment, czyli założenie osiedla Muranów Południowy realizowany na tym terenie od 1949 roku, jest jednym z pierwszych osiedli warszawskich, powstających w ramach odbudowy stolicy….” Fragmenty książki „Poradnik dobrych praktyk architektonicznych - Muranów” Wydanie I Warszawa 2019 ISBN 978-83-956477-0-3 Paneliści: - Ewa Kalnoj-Ziajkowska, historyczka sztuki. Od dwóch dekad związana zawodowo ze służbami konserwatorskimi. Zajmuje się Warszawą i Mazowszem. Wspólnie z urbanistą, dr inż. Arturem Filipem przygotowała wytyczne konserwatorskie do miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego dla kilkunastu historycznych obszarów stolicy. Współpracuje też z wydawnictwem Centrum Architektury. Jest współautorką dwóch atlasów architektonicznych dla dzielnic Warszawy: ‘PRA. Atlas architektury warszawskiej Pragi’ (2020) oraz ‘ŚRÓ PN. Atlas architektury Śródmieścia Północnego’ (2021). Jest też współautorką wydawanych dla mieszkańców przez Biuro Stołecznego Konserwatora Zabytków poradników dobrych praktyk dla zabytkowych osiedli i zespołów, między innymi dla Muranowa, powojennych osiedli warszawskiej Pragi, dla osiedla domków na Jazdowie i dla seryjnych domów drewnianych osiedla Boernerowo. - Katarzyna Domagalska, Historyk sztuki i badaczka architektury, prowadzi badania i działania edukacyjne wokół tematów takich jak regionalizm, tożsamość miejsca definiowana przez architekturę i urbanistykę, dziedzictwo architektoniczne. Zajmuje się zagadnieniem „komunikatu w architekturze” i „kodów kulturowych architektury”. Prowadzi badania w krajach Bliskiego Wschodu kontekście realizowanych tam projektów przez polskich architektów. Kierownik Działu Edukacji w Narodowym Instytucie Architektury i Urbanistyki. Kierownik merytoryczny programów: studiów podyplomowych Archi:kultura. Edukator architektoniczny oraz Laboratorium regionów. Autorka książek: cyklu Poradników architektonicznych: „Poradnik dobrych praktyk architektonicznych”, „Notes Archikultury. Praktyki i inspiracje” oraz książki edukacyjnej dla dzieci – „Mały architekt. Przybornik do oglądania miasta”. - Marek Slusarz, Fundacja Jeden Muranów. Aktywny mieszkaniec Muranowa, któremu "Muranów leży mu na sercu". Działanie społeczne na rzecz społeczności lokalnej rozpoczął od 2000 roku dla Wspólnoty mieszkaniowej przy ul. Miłej. Zachęcał mieszkańców do włączenia się w rewitalizacje zarówno zasobów wspólnoty ale także jej otoczenia. W 2003 roku zainspirował mieszkańców do stworzenie miejsca gdzie mogliby spędzać czas. Tak powstały budowane w piwnicach budynku z lat 60 pomieszczenia zwane Biała na Miłej. W roku 2014 powstała Fundacja Jeden Muranów. Jej aktywność dla społeczności lokalnej, ale i tez włączanie się do procesów konsultacji i opracowywania wielu miejskich programów jest powszechnie znana. Członek 3 zespołów budżetu partycypacyjnego na Woli, Przez trzy lata przewodniczący Dzielnicowej Komisji Dialogu społecznego na Woli, Członek 0d 2015 roku prezydium Komisji Dialogu Społecznego ds. Partycypacji. Od 2015 roku członek Warszawskiej Rady Działalności Pożytku Publicznego. Inicjator powstania Partnerstwa Przepis na Muranów. Współorganiaztor akcji Stop Bazgrołom. Pomysłodawca Smoczej Parady. Miłośnik nowych technologii, elektroniki, programowania, grafiki komputerowej i odnawialnych źródeł energii. Kierowana przez niego Wspólnota mieszkaniowa pierwsza na osiedlu pierwsza skorzystała z kredytu temomodernizacyjnego. Też jako pierwsza na Muranowie zainstalowała Panele foto-woltaniczne na dachu budynku. Cykl spotkań, dyskusji i spacerów o temacie środowiska i zieleni Muranowa to część Festiwalu „Muranów leży nam na sercu”, który od 2023 roku koncentruje się nie tylko wokół sąsiedzkiego świętowania, ale także wokół odkrywania charakteru i różnorodności osiedla. Tworzy on przestrzeń do poznawania kultury Muranowa, zarówno tej materialnej, jak i niematerialnej – stanowiącej genius loci osiedla oraz obserwowania jej zachodzących przemian. Festiwal „Muranów leży nam na sercu” to coroczne społeczno-kulturalne wydarzenie na warszawskim Muranowie, które przyciąga setki mieszkańców i mieszkanek w celu wspólnego świętowania. Pierwszy festiwal odbył się w 2013 r. przy ul. Miłej 22 staraniem kilku sąsiadów, którzy chcieli tchnąć w swoje podwórko trochę kultury. Od tamtego czasu skala wydarzenia nieustannie rośnie, a na scenie przy Miłej gościliśmy już m.in. Marysię Sadowską, Marię Czubaszek czy Krzysztofa Daukszewicza. Nieodłącznym elementem festiwalu od zawsze jest inaugurujący bieg dla dzieci „Muraton” oraz inspirujące występy i koncerty. Do muzycznego i sąsiedzkiego świętowania dołączył także cykl spotkań, dyskusji i debat o środowisku i zieleni Muranowa. Organizator: Fundacja Jeden Muranów Partnerzy: - Międzypokoleniowa Klubokawiarnia - Domu Kultury Śródmieście. - Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki - Przepis na Muranów - Projekt jest współfinansowany przez m. st. Warszawa
