11. Februar 2025
Pierwsze Igrzyska Olimpijskie odbyły się w 776 roku p.n.e., zgodnie z zapisami historycznymi. Były one dedykowane starożytnym olimpijskim bogom i rozgrywane na terenach starożytnej Olimpii. Niemniej jednak, prawdziwa tradycja została przerwana prawie dwanaście wieków później, w 393 roku n.e., kiedy to cesarz Teodozjusz zakazał wszelkich pogańskich obrzędów, co obejmowało także Igrzyska Olimpijskie.
Antyczne Igrzyska odbywały się w starożytnej Olimpii, położonej w zachodniej części Półwyspu Peloponeskiego, który według mitologii greckiej, należał do Pelopsa – założyciela tychże igrzysk. Olimpia, będąca miejscem niezwykłej urody naturalnej i mistycznej, była pełna majestatycznych świątyń, mauzoli oraz antycznych aren sportowych. Już w X wieku p.n.e. Olimpia była miejscem kultowych obrzędów oraz innych wydarzeń o znaczeniu religijnym i politycznym. W centrum Olimpii wzniesiono wspaniałą świątynię Zeusa, a naprzeciw niej – świątynię bogini Heri.
Igrzyska Olimpijskie były ściśle związane z kultem Zeusa, chociaż nie były obowiązkową częścią ceremonii religijnych. Gry miały charakter świecki, skupiając się na prezentacji fizycznych i moralnych wartości zdobytych przez młodych ludzi podczas lat treningu. Były także narzędziem do poprawy relacji między greckimi miastami. Najstarszy mit mówiący o początkach Olimpiady opowiada o półbogu Heraklesie, który założył Igrzyska Olimpijskie w Olimpii na cześć Zeusa, który pomógł mu pokonać Argosa.
Przez piętnaście wieków istnień starożytnych Igrzysk Olimpijskich stadion i hipodrom w Olimpii gościły wielu wybitnych atletów, których osiągnięcia zachwycały oraz inspirowały licznych widzów. Zwycięzcy Olimpiady zostawili trwały ślad w historii. Udział w igrzyskach mieli wszyscy wolni mężczyźni będący obywatelami Grecji. Wśród uczestników znaleźli się m.in. generał Orsipp z Megary, pasterz Polimnist, członek rodziny królewskiej z wyspy Rodos Diagor, król Macedonii Aleksander I oraz filozof Demokryt.
Kobiety zamężne nie miały prawa uczestniczyć w Igrzyskach, ani nawet oglądać zawodów. Natomiast kobiety niezamężne mogły obecnie na igrzyskach.
Zwycięzcy otrzymywali nagrody zaraz po zakończeniu zawodów. Po ogłoszeniu nazwiska zwycięzcy przez specjalnego głośnika, znanego jako hellanodik, wręczano mu wieniec laurowy oraz garście palm. Publiczność wiwatowała, obsypując zwycięzcę kwiatami, a na jego głowie oraz rękach wiązano czerwona wstążkę jako znak triumfu. Oficjalna ceremonia wręczenia nagród miała miejsce w ostatni dzień igrzysk, w świątyni Zeusa, gdzie prowadzono oficjalne dekorowanie zwycięzcy wieńcem z gałązek świętego drzewa oliwnego.
Początkowo wszystkie zawody Olimpiad odbywały się w ciągu jednego dnia. W 684 roku p.n.e. przedłużono ten czas do trzech dni, a w V wieku p.n.e. do pięciu dni. Program starożytnych igrzysk obejmował trzy rodzaje pojedynków – boks, zapasy i pankration – a także konkurencje biegowe, skoki w dal, rzuty oszczepem i dyskiem, oraz wyścigi konne.
Bokserzy owijali ręce i dłonie za pomocą pasów, początkowo miękkich, a później twardych skórzanych. Szacunek budzili ci, którzy wygrywali walki bez otrzymania ciosu. Oficjalne zasady zabraniały chwytania przeciwnika, bicie nogami oraz kopnięć.
Zapasy dzieliły się na walkę stojącą i na miękkim, piaszczystym podłożu. Używano tylko technik bez broni. Pojedynek kończył się, gdy jeden z zawodników przyznał się do porażki.
Pankration to połączenie boksu i zapasów, uważane za jedną z najtrudniejszych dyscyplin. Według mitologii, jego początki sięgają mitu o Tezeuszu, który pokonał mitycznego minotaura.
Atleci podczas skoków trzymali kamienie lub specjalne obciążniki, które odrzucali przed lądowaniem, aby zwiększyć długość skoku. Rzuty dyskiem były jedną z najstarszych dyscyplin, gdzie oskrypt powstały z kamienia i brązu.
Początkowo na hipodromie przeprowadzano wyścigi czterech koni, a później dodano wyścigi na koniach oraz wyścigi rydwanów z dwoma końmi. Zawody te były dostępne tylko dla bogatych Greków i członków arystokracji, którzy sami wymieniali koni jako zwycięzców.
Pentatlon obejmował pięć dyscyplin: biegi na stadion, rzuty dyskiem i oszczepem, skoki w dal oraz zapasy, które odbywały się w określonej kolejności w ciągu jednego dnia.
Starożytne Igrzyska Olimpijskie pozostawiają trwały ślad w historii sportu, symbolizując rywalizację, duch walki oraz jedność między narodami. Choć polityczne i religijne zmiany zakończyły ich organizację, idea olimpijska przetrwała, inspirując współczesne igrzyska jako platformę globalnej rywalizacji i jedności.